μυκάομαι

μῡκάομαι, [tense] fut. -ήσομαι AP9.730 (Demetr. Bith.), Luc.Phal.1.11: [tense] aor.

A

ἐμῡκησάμην Ar.Nu.292

, Theoc.16.37: used by Hom. once in [tense] pres. part., Od.10.413, elsewh. in [dialect] Ep. [tense] aor. μύκον [ῠ], [dialect] Ep. [tense] pf. μέμῡκα (also in A.Supp.352 (lyr.)): [tense] plpf. ἐμεμύκειν or

μεμύκειν Od.12.395

: [dialect] Ep. iterat. μύκεσκε only in EM624.40:—prop. of oxen, low, bellow, ὁ δὲ μακρὰ μεμυκώς [ὁ ταῦρος] Il.18.580;

μεμυκὼς ἠΰτε ταῦρος 21.237

;

πόριες . . μυκώμεναι Od.10.413

, cf. A.l.c., E.Ba.738; of a calf, Theoc.l.c.; of Heracles in agony, E.HF870 (troch.: so comically,

ἔβλεψεν δριμὺ κἀμυκᾶτο Ar.Ra.562

);

οἷον μυκτὴρ μυκᾶται Id.V.1488

;

μάτηρ κεφαλὰν μυκήσατο παιδὸς ἑλοῖσα Theoc.26.20

;

ὥσπερ λέων μ. Apoc.10.3

.

2 of things,

πύλαι μύκον οὐρανοῦ Il.5.749

;

μέγα δ' ἀμφὶ πύλαι μύκον 12.460

; of a shield, μέγα δ' ἀμφὶ σάκος μύκε δουρὸς ἀκωκῇ rang, 20.260; of meat, ἀμφ' ὀβελοῖσι μεμύκει bellowed upon the spits (a portent), Od.12.395;

μέμυκε δὲ γαῖα καὶ ὕλη Hes.Op.508

;

βροντῆς μυκησαμένης Ar.Nu.292

;

κόχλον ἑλὼν μυκήσατο κοῖλον Theoc.22.75

:—rare in Prose, Pl.R.396b, 615e, Arist.Mete.368a25.—An [tense] aor. [voice] Act., [

τυμπάνου] βαρὺ μυκήσαντος AP6.220.11

(Diosc.). (Onomatopoeic word.)